Portret van een pleegzorgmedewerker: Lien

In de reeks #wieispleegzorg stellen we je voor aan de medewerkers van Pleegzorg Limburg. Vandaag is Lien aan de beurt. Zij werkt sinds enkele maanden als pleegzorgwerker en vertelt ronduit over haar job.

Sinds oktober 2020 werkt Lien als pleegzorgwerker. “Mijn droomjob”, vertelt ze met een brede glimlach. “Als 18-jarige sprak ik op een jobmarkt met twee pleegzorgwerkers en toen wist ik wat ik wilde doen.” Na haar afstuderen werkte ze drie jaar in een leefgroep, een ervaring die haar veel bijgebracht heeft. “Ik heb die job echt met hart en ziel gedaan”, aldus Lien, “maar soms kreeg ik het gevoel dat we te weinig konden doen met de mening van het kind zelf.” Dat is dan ook haar stokpaardje als pleegzorgbegeleider. “Ik wil kinderen een stem geven, naar hen luisteren en hen de regie in handen geven.”

Een nieuwe functie starten in volle coronaperiode was niet evident. Het vele thuiswerk en digitaal communiceren maakten het niet makkelijk om een band op te bouwen met de pleegouders, pleegkinderen en ouders die ze onder haar vleugels heeft. “Maar we doen allemaal ons best”, vertelt ze. “In plaats van huisbezoeken, doe ik nu voordeur- en tuinbezoeken.” Of ze gaat wandelen met pleegkinderen: “dat zorgt vaak zelfs voor een beter gesprek dan wanneer je aan tafel zit.”

Het gevoel dat ze echt een verschil kan maken, is belangrijk voor Lien. “Laatst mocht ik getuige zijn van het eerste contact tussen een pleegjongere en haar mama in de gevangenis, die ze al twee jaar niet gezien had. Dat was heel bijzonder.” Maar er zijn ook dingen die moeizaam verlopen. “Dan helpt het om steeds voor ogen te houden dat die moeilijke momenten vaak nodig zijn om tot de leuke momenten te komen.” In deze job is het wel extra belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. “Als je niet goed voor jezelf zorgt, kan je ook niet voor iemand anders zorgen”, een waarheid als een koe. “Gelukkig is er binnen Pleegzorg Limburg ook de ruimte om te zeggen wanneer het niet goed gaat”.

Ze hoopt nog lang bij Pleegzorg Limburg te mogen werken. “Ik kom in contact met zo veel mensen, kinderen en instanties. Dat maakt het heel leerrijk.” Maar ook tussen de collega’s voelt ze zich thuis: “iedereen is zo vriendelijk, er heerst een heel toffe sfeer in het gebouw!”. En daarin kunnen we haar geen ongelijk geven!